Miasto i Gmina są położone w przeważającej mierze wśród pięknych lasów Puszczy Knyszyńskiej (około 75% pow.). Samo miasto Czarna Białostocka usytuowane jest na polanie leśnej, w pobliżu znajduje się malowniczy zalew Czapielówka. Dookoła rosną wyniosłe sosny, w pobliżu są ostoje dzikich zwierząt. Dzisiaj takie walory mogą tworzyć solidne podstawy do rozwoju turystyki, szczególnie tej związanej z nieskażoną przyrodą.
Położenie wśród pięknych lasów powoduje, iż Czarna Białostocka dysponuje świetnymi warunkami do wypoczynku przez okrągły rok. Jednak szczególną porą, ukazującą wszystkie najcenniejsze walory, jest lato.
Amatorzy zbierania runa leśnego mogą liczyć na hojność przyrody, a zwolennicy bezkrwawych łowów - na przyglądanie się i fotografowanie bogactwa flory i fauny, jakiego na próżno szukać w innych miejscach kraju. Zalew położony, jak na puszczańską gminę przystało, na leśnej polanie, jest doskonałym miejscem do zażywania słonecznych i wodnych kąpieli, a dla miłośników wędkowania swoistym wyzwaniem jest, by o wschodzie słońca złowić sandacza, szczupaka, lina, okonia, karasia, bądź karpia. Z zalewu korzystają nie tylko mieszkańcy gminy Czarna Białostocka, ale również ze względu na malownicze położenie i dogodny dojazd, jest zapleczem wypoczynkowym dla mieszkańców Białegostoku i okolicznych gmin.
Historia Zalewu Czapielówka
Historia budowy zlewu "Czapielówka" w Czarnej Białostockiej jest bardzo długa. W czasie działań wojennych Czarna Wieś Kościelna została mocno zniszczona. W czasie budowy Wytwórni Wyrobów Precyzyjnych jak również rozbudowy Czarnej Wsi Kościelnej, brak wody w osadzie był odczuwalny. Nie zaspakajły go autobusowe wycieczki zakładowe organizowane przez Dyrekcję i Radę Zakładową. Wówczas zrodziła się myśl, że w Czarnej Białostockiej przydałby się duży staw. Pomysł podchwycili inż. Jerzy Terlecki i mgr inż. Kazimierz Błahuszewski. Oni to wspólnie z działaczami związkowymi z miejsca przystąpili do realizacji. Pierwsze projekty związane były z usytuowaniem stawu na rzece Czapielówka u wylotu ulic Marszałkowskiej i Młynowej. Jednka po konsultacji z rzeczoznawcami, ktorzy orzekli, że w tym miejscu woda się nie utrzyma, postanowiono zlokalizować go w obecnym miejscu. Tamę zaplanowano na rzece Czapielówka w miejscu kładki, przez którą przechodziła dróżka z Czarnej Wsi Kościelnej do Czarnej Białostockiej, PWRN Wydziału Budownictwa Urbanistyki i Architektury w Białymstoku, Państwowej Inspekcji anitarnej, Wojewódzkiej Stacji Sanitarno - Epidemiologicznej w Białymstoku itp. Po zgromadzeniu niezbędnych dokumentów Urząd Miasta i Gminy ogłosił, że na terenie miasta Czarna Białostocka został powołany uchwałą nr 73/145/71 z dn. 20.05.1971 r. Społeczny Komitet Budowy Zbiornika Wodnego pod przewodnictwem inż. Jerzego Terleckiego. W skład Komitetu weszli przedstawiciele miejscowych zakładów pracy i rad zakładowych oraz instytucji. Komitet rozpoczął swą działalność już 12.06.1971 r. Powołał wówczas tzw. Prezydium Komitetu, w skład którego weszli:
- Terlecki Jerzy - przewodniczący
- Boguszewski Witold - zast. przewodniczącego
- Błahuszewski Kazimierz - członek
- Kubit Tadeusz - członek
- Bajena Antoni - członek
- Gimer Tatiana - członek
- Mystkowska Janina - skarbnik
- Gracz Wacław - członek
Zadaniem Prezydium była bezpośrednia koordynacja i nadzór nad pracami przez caly okres budowy.
Budowa zbiornika trwała blisko 10 lat i pochłonęła dużo środkow finansowych jak również wymagała dużego zaangażowania mieszkańców, wojska, nadleśnictwa i wielu innych służb.
Protokół zdawczo - odbiorczy sporządzono dnia 3.06.1981r. w Urzędzie Miasta i Gminy w Czarnej Białostockiej.
W 1978 roku 10 listopada zatwierdzono projekt techniczny na wykonano drewnianego pomost łączący dwa brzegi o łącznej powierzchni 1142,50 m2. Szerokość pomostu 3,50 m , kąpielisko z tranpoliną dla starszych i brodzisk dla dzieci w kształcie litery C. Pomost wykonano z pali drewnianych o średnicy 28 cm i długości 8,5 m. Poszycie wykonano z desek o grubości 50 mm. Pomost wykonany został przez jednostkę wojskową. Po 22 latach eksploatacji z uwagi na zły stan techniczny nadwodnej części drewnianych pali nośnych oraz belek poprzecznych i podłużnych pomost stwarzał zagrożenie dla bezpiecznej eksploatacji wymagały remontu i odbudowy.
W związku z tym podjęto decyzję o jego remoncie. W 2003 roku zlecono wykonanie dokumentacji technicznej na remont. W 2004 roku 16 czerwca uzyskano pozwolenie na remont i budowę pomostu.
Prace rozpoczęły się w lipcu 2004 roku. Wykonawcą było Gospodarstwo Pomocnicze Eksploatacja Urządzeń Melioracyjnych w Białymstoku przy Wojewódzkim Zarządzie Melioracji i Urządzeń Wodnych w Białymstoku.
Prace zakończono 30 września 2004 roku. Powierzchnia pomostów wyniosła 2170,84 m2, wzdłuż wykonana została drewniana balustrada oraz podjazd dla osób niepełnosprawnych. Pomost po remoncie wykorzystywany był do celów rekreacyjnych, wędkarskich, organizacji imprez kulturalnych, zawodów związanych ze sportami wodnymi.
